Hallo allemaal, ik ben een exaholic – VIVA

In de VS is het de normaalste zaak van de wereld: professionele hulp zoeken omdat je verslaafd bent aan je ex. Het moet niet gekker worden, zouden we hier zeggen. Maar wacht eens, zo idioot is het niet. Want gedeelde smart is… juist.

Tekst Anke Meijer – 6 januari 2015

Exaholic. De term is nieuw, het fenomeen niet. Wie is het niet ooit geweest? Je relatie is voorbij, het laatste gesprek heeft plaatsgevonden. Maar jij bent nog niet klaar, nog lang niet. Je denkt aan niets anders. Analy- seert jullie laatste woorden totdat ze geen waarde meer hebben. Fietst straten om in de hoop je ex tegen te komen. Checkt als een bezetene Facebookposts en Twitterberichten, op zoek naar een boodschap of teken speciaal voor jou, of om te checken waar hij mee bezig is. En bij elk piepje van je telefoon – of die van een collega – maakt je hart een sprongetje in de hoop dat het (eindelijk!) een bericht van je ex is. Het is het stadium van verdriet waarin elk liefdesliedje voor jou lijkt geschreven. Een periode die meestal maar even aanhoudt, maximaal een paar weken. Maar voor som- mige mensen duurt dit verwerken en loslaten maan- den, of zelfs jaren. Deze mensen passeren de grens tussen liefdesverdriet en een ‘verslaving’ aan de ex. “Wie kan accepteren dat een relatie voorbij is en kan
treuren om het verlies, kan het loslaten,” legt therapeut Lisa Bobby uit. “Maar de exaholic kan niet eens erken- nen dat er sprake is van verlies. Hij is verlamd door het verlangen naar nabijheid tot de ex, is geobsedeerd en blijft vasthouden aan meestal ongefundeerde hoop.”

Lees het hele artikel via Blendle.